Als kind heeft mijn vader, die historicus is, mij voor het eerst meegenomen naar de Westhoek. Dat heeft destijds veel indruk gemaakt. Jaren later ging ik terug, samen met een vriend. Ik mocht toen tijdelijk niet rijden vanwege mijn epilepsie; hij kon niet goed lopen als gevolg van een ongeval. Samen trokken we door de omgeving en bezochten allerlei historische plaatsen uit Wereldoorlog I. Als vanzelf kwamen er hele diepgaande gesprekken op gang. En ja, regelmatig met een goede pint erbij. We spraken over winnen en verliezen, hoe het is om met een beperking te leven, over kameraadschap en over onze drijfveren in werk en leven. In die omgeving kwamen we beiden letterlijk en figuurlijk op verhaal.